Απάντηση:
Α. Τι προβλέπει ο «παλαιός» ΚΦΕ (Ν 2238/1994 )
Σύμφωνα με την παρ. 1 περ. β του άρθρου 55 του Ν 2238/1994 (Παρακράτηση φόρου στο εισόδημα από εμπορικές επιχειρήσεις), ενεργείται παρακράτηση φόρου «στα εισοδήματα εργοληπτών κατασκευής κάθε είδους τεχνικών έργων και ενοικιαστών δημόσιων, δημοτικών, κοινοτικών ή λιμενικών προσόδων, με συντελεστή 3% που υπολογίζεται στην αξία του κατασκευαζόμενου έργου ή του μισθώματος.
Υπόχρεος σε παρακράτηση ορίζεται το Δημόσιο γενικά και κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που ενεργεί εκκαθάριση ή καταβολή για τις περιπτώσεις αυτές».
Αν για οποιονδήποτε λόγο δεν παρακρατήθηκε ο φόρος, τότε αυτός αποδίδεται με δήλωση του δικαιούχου της αμοιβής κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 60. Στο άρθρο 60, ως άνω, παρ. 3, αναφέρεται ότι: «όσοι παρακρατούν φόρο σύμφωνα με τις διατάξεις της περ. β, παρ. 1 του άρθρου 55, υποχρεούνται να αποδίδουν αυτόν με σχετική δήλωση, που πρέπει να υποβάλουν μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του επομένου από την παρακράτηση μήνα στη ΔΟΥ στην περιφέρεια της οποίας έγινε η καταβολή των ποσών, για τα οποία παρακρατήθηκε ο φόρος, ο οποίος αποδίδεται εφάπαξ με την υποβολή της οικείας δήλωσης».
Συνεπώς, βάσει των παραπάνω διατάξεων, η παρακράτηση φόρου 3% στα εισοδήματα εργοληπτών πρέπει να διενεργείται, εκτός των άλλων περιπτώσεων και από κάθε φυσικό πρόσωπο, που ενεργεί εκκαθάριση ή καταβολή ποσών, για τα εισοδήματα αυτά (προσοχή, όχι όταν καταβάλλονται προκαταβολές). Αν δεν συμβεί αυτό, υπόχρεος είναι ο ίδιος ο δικαιούχος των αμοιβών, οπότε συμπληρώνει την σχετική δήλωση και καταβάλει τον φόρο εντός της προθεσμίας του άρθρου 60.
Β. Τι προβλέπει ο «νέος» ΚΦΕ (Ν 4172/2013 )
Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο 61 του «νέου» ΚΦΕ (Ν 4172/2013 ), υπόχρεος σε παρακράτηση φόρου (όπως ορίζεται στο άρθρο 64 1), είναι κάθε νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα ή φυσικό πρόσωπο που ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα και έχει τη φορολογική κατοικία του στην Ελλάδα, οι φορείς γενικής κυβέρνησης, ή κάθε φορολογούμενος που δεν έχει τη φορολογική κατοικία του στην Ελλάδα, αλλά δραστηριοποιείται μέσω μόνιμης εγκατάστασης στην Ελλάδα, και προβαίνει σε πληρωμές, καθώς και οι συμβολαιογράφοι για τις συναλλαγές της περίπτωσης στ΄ του άρθρου 62 (σ.σ. πρόκειται για την υπεραξία που αποκτά φυσικό πρόσωπο από την μεταβίβαση ακίνητης περιουσίας).
Εδώ επομένως, υπάρχει γενική διατύπωση και ρητή αναφορά σε φυσικό πρόσωπο που ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα (ατομική επιχείρηση, ή ελευθέριο επάγγελμα).
Συνεπώς, κατά την γνώμη μας και μέχρι να υπάρξει θέση της Διοίκησης, από 1/1/2014, η παρακράτηση φόρου 3% θα πρέπει να διενεργείται μόνο όταν υπόχρεος είναι ένα από τα πρόσωπα που αναφέρονται στο άρθρο 61 του Ν 4172/2013 .
1. Στο άρθρο 64, ορίζονται τα εξής: «΄Αρθρο 64 Συντελεστές παρακράτησης φόρου. 1. Οι συντελεστές παρακράτησης φόρου είναι οι εξής: α) για μερίσματα δέκα τοις εκατό (10%), β) για τόκους δεκαπέντε τοις εκατό (15%), γ) για δικαιώματα (royalties) και λοιπές πληρωμές είκοσι τοις εκατό (20%), δ) για αμοιβές για τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές υπηρεσίες και άλλες αμοιβές για παρόμοιες υπηρεσίες είκοσι τοις εκατό (20%). Κατ΄ εξαίρεση, για τις αμοιβές που εισπράττονται από εργολήπτες κατασκευής κάθε είδους τεχνικών έργων και ενοικιαστών δημοσίων, δημοτικών και κοινοτικών ή λιμενικών προσόδων ο συντελεστής είναι τρία τοις εκατό (3%) επί της αξίας του υπό κατασκευή έργου ή του μισθώματος».
http://epixeirisi.gr/
