- Σε καμιά
δε περίπτωση δεν μπορεί να εκδοθεί τιμολόγιο προς ιδιώτη, όταν η πωλήτρια
επιχείρηση εμπίπτει στην υποχρέωση χρήσης φ.τ.μ., οπότε η σχετική συναλλαγή
καλύπτεται μόνο με την απόδειξη της φ.τ.μ., γιατί διαφορετικά καταστρατηγούνται
οι σχετικές φορολογικές διατάξεις και συντρέχει λόγος καταλογισμού παραβάσεων
για τη μη χρήση φ.τ.μ. (άρθρο 10 παρ 3 του ν. 1809/1988).
-Επειδή οι Φ.Τ.Μ. δεν έχουν τη δυνατότητα αναγραφής αναλυτικών πληροφοριακών στοιχείων καθώς και άλλων πρόσθετων πληροφοριών, είναι δυνατόν οι πωλήτριες επιχειρήσεις, να συντάσσουν ένα δικό τους έντυπο το οποίο μπορούν να ονομάζουν π.χ. «βεβαίωση πώλησης» και στο οποίο θα αναγράφονται όλα τα επιπλέον από τις φορολογικές διατάξεις ζητούμενα στοιχεία. Στη βεβαίωση αυτή θα αναφέρεται ο αριθμός της φορολογικής απόδειξης και θα επισυνάπτεται η απόδειξη. Επίσης δεν απαγορεύεται, αν αυτό γίνεται δεκτό από τις υπηρεσίες (ασφαλιστικά ταμεία, δημόσιες υπηρεσίες κλπ) που απαιτούν πρόσθετα πληροφοριακά στοιχεία (πέραν των όσων υποχρεωτικά αναγράφονται στην απόδειξη της ΦΤΜ) η αναγραφή αυτών να γίνεται στο πίσω μέρος της απόδειξης που εκδίδεται από Φ.Τ.Μ..
-Πέραν των ανωτέρω ο φορέας ή η υπηρεσία που θέλει πρόσθετα στοιχεία από πωλήτριες επιχειρήσεις και αυτά δεν αναγράφονται στην απόδειξη της ΦΤΜ, μπορεί, εφόσον το κρίνει αναγκαίο, να επιβάλλει ως διαδικασία την προσκόμιση από τις επιχειρήσεις αυτές οποιουδήποτε μη φορολογικού παραστατικού, εντύπου, βεβαίωσης κ.λπ. με τα αναγκαία σε αυτήν στοιχεία, καθόσον κάτι τέτοιο δεν αντίκειται στις διατάξεις του Π.Δ. 186/1992 (Κ.Β.Σ.), οι οποίες εξυπηρετούν καθαρά φορολογικούς σκοπούς.
Δείτε τις σχετικές απαντήσεις του Υπ.Οικ. Από το φορολογικό αρχείο του κόμβου
Αρ. Πρωτ.: Δ15Β 1046743 ΕΞ 2013
1083584/732/0015Β'/3.10.2000
Πηγή: http://www.taxheaven.gr
