Έγγραφο Υπουργείου Εργασίας 35474 / 823 / 10.12.2013 στο οποίο μεταξύ των άλλων αναφέρεται ότι «από την έναρξη ισχύος του Ν.1876/1990 ,έχουμε επέκταση του θεσμού των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και
στους αμέσως εργαζόμενους στη γεωργία, ανεξαρτήτως της υπαγωγής ή μη αυτών στην ασφάλιση του ΙΚΑ και της ιδιότητας του εργοδότη (Α.Π. 1322/2008 , Α.Π. 36/2007 ΟΛΟΜ).»
Επίσης στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται ότι «Με βάση τα παραπάνω, καθίσταται εμφανές ότι κάθε εργοδότης έχει υποχρέωση να καταγράφει στις καταστάσεις προσωπικού εργαζόμενους που απασχολεί («μισθωτούς») οι οποίοι συνδέονται με σχέση εξαρτημένης εργασίας (Αρ. Πάγου 1462/80 κ.τ.λ.).» , καθώς επίσης ότι «Οι σχετικές ρυθμίσεις περί εργοσήμου δεν καταργούν υφιστάμενες ρυθμίσεις
της εργατικής νομοθεσίας.» Περιττό να αναφερθεί ότι η ευαισθητοποίηση
του Υπουργείου Εργασίας στο υπόψη θέμα ξεκίνησε μετά από τις παραβατικές ενέργειες εργοδοτών που απασχολούσαν εργάτες σε γεωργικές εργασίες , που έτυχαν ευρείας δημοσιότητας.
Βέβαια , πρέπει να τονισθεί ότι η εφαρμογή των διατάξεων της εργατικής
νομοθεσίας και στους αμειβόμενους με εργόσημο με ότι αυτό
συνεπάγεται ( χειρόγραφη υποβολή πινάκων προσωπικού , λήξεων
συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου & καταγγελιών συμβάσεων στο ΣΕΠΕ
καθώς και εντύπων αναγγελιών πρόσληψης στον ΟΑΕΔ ) , θα αναιρούσε
στην πράξη το πλαίσιο βάσει του οποίου θεσπίσθηκε νομοθετικά (άρθρα 20
και 21 του Ν. 3863/2010 όπως αυτά αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 74 του
Ν. 4144/2013,) με δεδομένο ότι το εργόσημο εξ ορισμού ως αμοιβή
παρέχεται μετά την ολοκλήρωση της εργασίας. Κατά συνέπεια , η ερμηνεία
του Υπουργείου Εργασίας που δίδεται δια του ανωτέρω εγγράφου έρχεται
να καταστρατηγήσει το σκοπό για τον οποίο προεβλέφθη η θέσπιση του
εργοσήμου. Άλλωστε στην αιτιολογική έκθεση του νόμου 3863/2010 που
αναφέρεται στο εργόσημο και στους εργαζόμενους που αφορά , αναφέρεται
ότι « Πρόκειται για εργαζόμενους που παρέχουν, στη συντριπτική τους
πλειοψηφία, αδήλωτη εργασία και κατά συνέπεια διαφεύγουν των
ασφαλιστικών τους υποχρεώσεων τόσο οι ίδιοι όσο και οι εργοδότες τους.
Για το λόγο αυτό, η πληρωμή µε ειδικής μορφής επιταγή (εργόσηµο)
γίνεται πλέον υποχρεωτική, πράγμα που οδηγεί στην ένταξη όλων αυτών
των ατόµων στο σύστημα ασφάλισης.»
Επισημαίνεται επίσης ότι με το ανωτέρω έγγραφο δεν γίνεται ευθεία
αναφορά στο εάν εξαιρούνται της υποχρέωσης τήρησης των διατάξεων της
εργατικής νομοθεσίας οι αγρότες φυσικά πρόσωπα που απασχολούν
εργάτες γης με εργόσημο. Αντίθετα αναφέρεται ότι η επέκταση του
θεσμού των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και στους αμέσως εργαζόμενους
στη γεωργία γίνεται «ανεξαρτήτως της υπαγωγής ή μη αυτών στην
ασφάλιση του ΙΚΑ και της ιδιότητας του εργοδότη». Αυτονόητο είναι
ότι η ερμηνεία αυτή είναι διάτρητη και προφανώς ανεφάρμοστη και στην
πράξη μπορεί να εφαρμοσθεί μόνο σε στεγασμένες επιχειρήσεις
(συσκευαστήρια
Πέτρος Ραπανάκης
της εργατικής νομοθεσίας.» Περιττό να αναφερθεί ότι η ευαισθητοποίηση
του Υπουργείου Εργασίας στο υπόψη θέμα ξεκίνησε μετά από τις παραβατικές ενέργειες εργοδοτών που απασχολούσαν εργάτες σε γεωργικές εργασίες , που έτυχαν ευρείας δημοσιότητας.
Βέβαια , πρέπει να τονισθεί ότι η εφαρμογή των διατάξεων της εργατικής
νομοθεσίας και στους αμειβόμενους με εργόσημο με ότι αυτό
συνεπάγεται ( χειρόγραφη υποβολή πινάκων προσωπικού , λήξεων
συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου & καταγγελιών συμβάσεων στο ΣΕΠΕ
καθώς και εντύπων αναγγελιών πρόσληψης στον ΟΑΕΔ ) , θα αναιρούσε
στην πράξη το πλαίσιο βάσει του οποίου θεσπίσθηκε νομοθετικά (άρθρα 20
και 21 του Ν. 3863/2010 όπως αυτά αντικαταστάθηκαν με το άρθρο 74 του
Ν. 4144/2013,) με δεδομένο ότι το εργόσημο εξ ορισμού ως αμοιβή
παρέχεται μετά την ολοκλήρωση της εργασίας. Κατά συνέπεια , η ερμηνεία
του Υπουργείου Εργασίας που δίδεται δια του ανωτέρω εγγράφου έρχεται
να καταστρατηγήσει το σκοπό για τον οποίο προεβλέφθη η θέσπιση του
εργοσήμου. Άλλωστε στην αιτιολογική έκθεση του νόμου 3863/2010 που
αναφέρεται στο εργόσημο και στους εργαζόμενους που αφορά , αναφέρεται
ότι « Πρόκειται για εργαζόμενους που παρέχουν, στη συντριπτική τους
πλειοψηφία, αδήλωτη εργασία και κατά συνέπεια διαφεύγουν των
ασφαλιστικών τους υποχρεώσεων τόσο οι ίδιοι όσο και οι εργοδότες τους.
Για το λόγο αυτό, η πληρωμή µε ειδικής μορφής επιταγή (εργόσηµο)
γίνεται πλέον υποχρεωτική, πράγμα που οδηγεί στην ένταξη όλων αυτών
των ατόµων στο σύστημα ασφάλισης.»
Επισημαίνεται επίσης ότι με το ανωτέρω έγγραφο δεν γίνεται ευθεία
αναφορά στο εάν εξαιρούνται της υποχρέωσης τήρησης των διατάξεων της
εργατικής νομοθεσίας οι αγρότες φυσικά πρόσωπα που απασχολούν
εργάτες γης με εργόσημο. Αντίθετα αναφέρεται ότι η επέκταση του
θεσμού των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και στους αμέσως εργαζόμενους
στη γεωργία γίνεται «ανεξαρτήτως της υπαγωγής ή μη αυτών στην
ασφάλιση του ΙΚΑ και της ιδιότητας του εργοδότη». Αυτονόητο είναι
ότι η ερμηνεία αυτή είναι διάτρητη και προφανώς ανεφάρμοστη και στην
πράξη μπορεί να εφαρμοσθεί μόνο σε στεγασμένες επιχειρήσεις
(συσκευαστήρια
Πέτρος Ραπανάκης
